نردبام بهشت

آسمون رنگ غربت گرفته، کوفه دریای درد و الم شد
سهم دل‌های عاشق از امشب، کوله باری ز اندوه و غم شد
طاق عرش الهی فرو ریخت! قامت دین از این غصه خم شد…
دیده فاطمه توی جنت؛ از برای علی غرق نم شد
مسجد کوفه در خون نشسته؛ فرق حیدر ز کینه شکسته…